بیایید وقاحت را برایتان معنا کنم.

مردک به خیال خودش داشت قهرمان بازی درمی‌آورد و انتظار داشت با تشویق جمعیت مواجه شود. میکروفن را گرفت و اعلام کرد:«من اگر دیشب شماها را در میدان آزادی می‌دیدم، برخوردم با شما فرق داشت و قطعا مقابل شما قرار داشتم. ولی حالا بیایید با هم حرف بزنیم!» از توی جمعیت کسی فریاد زد:«یعنی دیشب تو میدون اگه بودیم می‌زدیمون؟!» یکی دیگر گفت:«یعنی دیشب اونجا بودی؟! جلوی مردم؟!»

تایید کرد. جمعیت نگذاشتند حرف بزند.

معلوم نبود چی توی آن مغز نداشته‌اش می‌گذشت که فکر کرده‌بود باید بیاید چشم توی چشم جمعیت از این که دیشب توی میدان آزادی مردم را می‌زده حرف بزند. می‌دانید؟ بعضی‌ها آن قدر وقیح هستند که که خود کلمه‌ی «وقیح»، نیست! و از این حجم وقاحت نمی‌دانم سرم را باید کجا بکوبم.