لحظه‌های عمر بی‌سامان می‌رود سنگین*

صدای شجریان از گوشیم که مونده‌بود زیر دفتر انضباطی به گوش می‌رسید. یه جوری تنظیمش کرده‌بودم که فقط دور و بر میز خودم شنیده بشه. 

یکی از دخترا اومد تو دفتر و گفت:«چه بامزه کار می‌کنید! موقع کار آهنگ گوش میدید:) »

اول تعجب کردم چون آهنگ گوش دادن برای من دیگه از ارکان اصلی هر فعالیتیه، ولی بعد یادم افتاد خودم هم تو دوران دبیرستان هر وقت می‌رفتم دفتر آقای م. و صدای آهنگ می‌شنیدم، هم تعجب می‌کردم و هم ذوق‌زده می‌شدم. مخصوصا اگه شجریان بود.

* به سکوت سرد زمان، استاد شجریان

+ ۴- ۵ تا پست پیش‌نویس نوشتم امروز! اینم که الان دارم منتشر می‌کنم مال هفته‌ی پیشه! نمی‌دونم کی می‌خوام بقیه رو منتشر کنم:)))